به رنگ افکار

خبب از امروز بنویسم؟

یعنی از ۱۰ مهر؛

امروزم به نسبتتت، روز خوبی بود.

یه فیلم دیدم 😍

یه فیلم که مدت زیادی تو واچ‌لیستم بود و بالاخره امروز دیدمش :)

به اسمِ Secret Garden سال ۲۰۲۰. فیلمِ پر از حس خوب و قشنگی بود؛

البته اونطور که خیلی قشنگ تو ذهنم تصور می‌کردم، نبود و از انتظارم پایین‌تر بود؛

اما بازم فیلم قشنگ و معمولی‌ای بود؛ پُر از رنگ سبز و جنگل و زیبایی :) و مهم‌تر از همه، هَپی اِندینگ. بهش از ۱۰، امتیاز ۷ می‌دم.

بعععععد، شب یه فیلم ایرانی هم دیدیم با مامانم!

اونم به اسم جزایر قناری. این فیلم با اینکه بازیگرای خوبی داشت، اما بنظرم داستانش خیلی ضعیف بود و اصلا خوشمون نیومد 🥲 و بهش امتیاز ۲ از ۱۰ می‌دم.

و دیگه چی کارا کردم؟

آقا من ۴-۵ روزه دارم تمرین می‌کنم آهنگ Nothing else matters از گروه متالیکا رو با گیتار بزنم؛ اما به‌قدری سخته که 💔 واقعا اعصابم خورد شده این چند روز و ... کلا کلافه شدم :/

این روزا، دارم یه سریال در حال پخش ترکیه‌ای می‌بینم به اسم Çarpıntı - تپش قلب.

تا الان دو قسمتش اومده؛ و هر هفته فقط یه قسمت جدبد پخش می‌شه.

دیروز هم قسمت دومش بالاخره اومد و امروز صبحم زدیم تو اینترنت، با دخترعموم نگاهش کردیم.

واقعا تا اینجاش خیلیی قشنگه و واقعا خوشم اومده. 😍

منم که یه مدتیه همش فیلمای ترکیه‌ای دیدم، باعث شده کم‌کم تو خونه، میون حرفام کلمه‌های ترکیه‌ای هم پرت می‌‌کنم 😂

یادِ اون کلیپ تو اینستا افتادم که طرف بعد از ۲۴ ساعت پشت سر هم فیلم ترکی نگاه کردن، جوگیر می‌شد و فقط ترکی حرف می‌زد 😂

حکایت منم همینطوره. انقدر که دیگه امروز مامانم تعجب کرده بود و همش می‌گفت: "یکم دیگه هم نگاه ‌کنی، دیگه زبونتم عوض می‌شه" 😂😂

و بالاخره فیلمی که بیشتر از یه سال تو واچ‌لیستم بود رو دیدم.

در این حد بگم که، دیگه از وسطای فیلم تا آخرش، بی‌وقفه در حال اشک ریختن بودم :)

گریه is so satisfying :)

پ.ن: یکم پیش، خواستم برم داداشمو بغل کنم، یهو ترسیدم و رفتم عقب. اثرات فیلم :)))))))

همین یکم پیش، فیلم "۳۳۹۱ کیلومتر" رو تموم کردم.

قشنگ بود.

نکته قابل توجه اینجاست که حین فیلم گریه‌ نکردم. و این مایه خوشحالیه :)

از ۱۰ بهش ۶ می‌دم؛ بیشتر بخاطر پایان خوبش امتیاز رو زیاد دادم. از فیلم ترکیه‌ای بعید بود پایان خوش درست کنن. خداروشکر واقعا :)

موضوع فیلم درباره یه عشق لانگ دیستنس بود.

فیلمش از واقعیت یکم دور بود. خب، یکم هم نه، خیلی از واقعیت دور بود. چون همچین اتفاقاتی تو واقعیت احتمال وقوعشون خیلی کمه. خب، اسمش روشه؛ فیلم بود دیگه =]

به هر حال، در کل فیلم شیرین و قشنگی بود؛ و حال خوب کن 💛

یه جمله هم تو فیلم گفته شد که منو به فکر فرو برد:

"این دنیا ارزش نداره واسش تنهایی بجنگی."

( منظور، تشویق می‌کرد به با هم بودن و همدلی )

و حالا چرا منو تو فکر فرو برد؟

چون ما اکثراً عکس این جمله رو شنیدیم، مگه نه؟

که "تو دنیا، آخرش خودت باید برای خودت بجنگی، باید تنهایی بجنگی."

و من جمله دومی رو بیشتر باور دارم.

هر چقدر هم عزیزانمون ما رو بیشتر دوست داشته باشن، در نهایت، خودمون، نقش اصلیِ داستان زندگیمون هستیم.

"هیچ کاری نکردن، فقط باعث شکست میشه"

این جمله رو زنِ قهرمانِ فیلم "شهروند شجاع" گفت که عین پتک خورد توی سرم؛ انگار مستقیم توی گوشم فریاد زد

هنوزم قلبم تند تند می‌زنه، هنوزم پر از هیجانم..

چند دقیقه پیش فیلم «شهروند شجاع» تموم شد، و فقط می‌تونم بگم: چه شاهکاری بود! یه انفجار از هیجان، یه سیلی از انگیزه! وای که چه فیلمی بود... محشر، عالی، پر از شور و انرژی!

خیلی وقت بود یه فیلم اکشن درست‌ و حسابی ندیده بودم و این یکی واقعاً منو تکون داد.

همینطور که نگاش می‌کردم، حس می‌کردم دارم پر می‌شم از انگیزه..

چقدر اون جمله‌ش برام واقعی بود. چون وقتی هیچ کاری نکنی، انگار خودت راهو برای باخت باز کردی. ولی وقتی دست‌به‌کار می‌شی، حتی اگه زمین بخوری، بازم قوی‌تری. حتی با یه قدم کوچیک هم می‌تونی به خودت افتخار کنی.

این فیلم اون‌قدر هیجان‌زده‌م کرد که تهوع گرفتم 😅😂 چون وقتی هیجان‌زده می‌شم، دقیقاً همون علائم استرس شدید که یکیشون تهوع هست رو دارم. البته چند دقیقه گذشت و بهتر شدم الان

ولی واقعاً فکر می‌کنم از این به بعد باید این فیلمو بذارم توی لیست انگیزه‌هام! روزی یه بار ببینمش و یادم بیاد که قوی بودن یعنی شروع کردن، یعنی هیچ‌وقت وای نستادن!

و من... آماده‌م که حرکت کنم 🔥